Twee jaar geleden spraken we Daisy over haar herstelverhaal van PTTS. Inmiddels gaat het stukken beter met haar. Ze heeft een baan en rust en stabiliteit in haar leven. Daisy vertelt hoe het nu met haar gaat.

‘Laat los wat je verdriet doet, dan heb je twee handen vrij om het geluk te grijpen.’ Deze woorden gebruikte ik in het interview twee jaar geleden. Ik kan het nog steeds mijn levensmotto noemen.

Na twee moeilijke relaties, die ik met veel pijn en moeite heb verbroken, had ik weer een zware periode. Loslaten vind ik moeilijk, en het hakte er dan ook diep in. Ik kreeg een kleine terugval.

Maar waar ik vroeger ging piekeren, ga ik nu aan het werk. Sinds ruim een jaar werk ik fulltime in het kunst en design bedrijf van mijn broer in Erp. Hier heb ik de hele administratie opgezet. Ik maak offertes en facturen, beheer de planning, ben telefoniste, boek vliegtickets enzovoort.

Het bedrijf gaat als een trein, inmiddels hebben we zeven medewerkers. Soms komt alles tegelijk, dan moet ik het hoofd cool houden. Omdat ik zakelijker ben, botst het wel eens, maar het is fijn om voor mijn broer te werken. Hij zegt vaak dat hij me waardeert. ‘Ik kan niet meer zonder onze Daisy’, zegt hij dan. Dat geeft me zoveel voldoening!

Ja, het gaat goed met me. Ik heb een lieve vriend en er is rust en stabiliteit. Maar het is nooit alleen maar een stijgende lijn. Binnenkort begin ik met een nieuwe therapie. Ik heb nog steeds de neiging mezelf weg te cijferen. Dan wordt het allemaal teveel en krijg ik last van angsten. Daar wil ik anders mee leren omgaan. Ik wil mezelf niet meer verliezen in de ander. Een relatie is een aanvulling op mijn leven, geen invulling.

Wat ik anderen wil meegeven? Geluk heb je voor een deel zelf in de hand. Als je iets vervelends meemaakt, kun je ervoor kiezen er niet in te blijven hangen. Zet het aan de kant. En gaat dat altijd goed? Nee hoor, soms is het twee stappen vooruit, één stap achteruit. Het hoort bij het leven. Blijf in jezelf geloven en zorg voor fijne mensen om je heen. Naast mijn werk zijn dit de factoren die mij in balans houden.