Jan verwerkte zijn trauma’s:  ‘Beetje bij beetje voelde ik de levenslust terugkomen, maakte ik me minder zorgen en kon ik ook beter relativeren.’

“Ondanks de spannende tijden gaat het goed met me. Ik probeer me niet druk te maken over dingen die ik niet kan veranderen. Daarnaast blijf ik alert en houd me aan de maatregelen van de overheid. Ontspanning en afleiding vind ik door dagelijks in de tuin te werken en te schilderen.

Een paar jaar terug ging het niet goed. Ik sliep slecht en maakte me grote zorgen. De huisarts verwees mij door naar een psycholoog. Daar kwamen onverwerkte trauma’s naar boven. Dat was heel intens. Ik heb altijd gezegd dat ik het allemaal wel kon dragen. Dat was echter een overschatting van mijn kant. Met de psycholoog praten gaf verlichting. Na een paar maanden ging het beter en werd mijn behandeling afgerond.

Het was in de maand daarna dat ik mijzelf weer zorgen begon te maken. Ik was terug bij af, sliep niet meer en mijn gevoel was helemaal weg. Ik begon steeds vaker te denken dat het leven niets meer waard was. Na een bezoek aan de dokter werd ik opgenomen in een psychiatrische kliniek. Vijf en een halve week was ik daar. In de beginperiode wist ik niet wat ik met mijzelf aan moest. Toch kwam het besef dat ik het zelf moest doen, dat ik afleiding moest zoeken en daar consequent in moest zijn. Ik ging puzzelen en soduko’s maken en ontdekte dat ik goed kon tekenen. De psychologen stimuleerden mij om met tekenen en schilderen door te gaan. Hierin vond ik een oude passie terug. Beetje bij beetje voelde ik de levenslust terugkomen, maakte ik me minder zorgen en kon ik ook beter relativeren.

Bij de ggz heb ik geleerd dat ik niet alleen ben en dat iedereen mentale problemen kan krijgen. Daar heb ik veel hoop uit geput. Ik heb het plezier in mijn leven weer teruggevonden.”

Jan